We stonden al een week in
Guardias Viejas, een dorp in Almeria-Spanje, waar het eigenlijk altijd waait,
maar waar, je als je de wind trotseert, prima ´vrij´ kan staan.
Een mooie omgeving is het
niet, want rondom onze staanplaats en in de verre omtrek ligt er zwerfvuil en
staan er tientallen plastic warenhuizen, ofwel kassen waar groentes in gekweekt
worden.
Om half zeven schrokken we
wakker van het blaffen van de hond.
Doet ie anders nooit,
dus……….het bed uit.
Ik hoorde een vreemd geluid,
wat ik associeerde met het geluid van een buitenboord motor.
Wat gebeurde er? Ik zag
verder niets dus ging ik maar weer naar bed.
Het volgende verhaal is
opgetekend uit de mond van Hans, die een stukje verder geparkeerd stond.
“ Wij hoorden een hoop
gemompel rond onze Camper.
Yvon schrok wakker en begon
gelijk hard te roepen, in de veronderstelling dat ´men´ onze fietsen wilde
jatten.
Ik jutte onze hond op en
pakte het keukenmes, deed het buitenlicht aan en stormde naar buiten.
Ik zag wel een stuk of tien
Marokkanen, weg rennen. Er was zelfs één bloot figuur bij.
Tegelijk hoorde ik het
geluid van een buitenboord motor en zag een rubberboot vastzitten op het keien
strand.
De Marokkanen renden naar
een opening in een hek van een tuinderij (Kassen) waar wij naast stonden en
verdwenen door het gat terwijl ze tijdens hun vlucht veel kledingstukken
verloren.
Even later kwam er een
vrachtwagentje aan, en verzamelde de jerrycans die de vastzittende rubberboot
gedropt had, zodat hij weer loskwam.
Ook werden de her en der
verspreid liggende kledingstukken, verzameld en pakweg 15 minuten later was de
rust weer terug gekeerd.
Je hoort er vaak over dat
het gebeurt, illegalen die vanuit Marokko Europa binnen komen, en nu weten wij
het, in ieder geval, zeker.
Het gebeurt echt.
Groetjes Hans Yvon,
Bram en Marianne.