Een lading nieuwe tomatenplukkers

 

 

We stonden al een week in Guardias Viejas, een dorp in Almeria-Spanje, waar het eigenlijk altijd waait, maar waar, je als je de wind trotseert, prima ´vrij´ kan staan.

Een mooie omgeving is het niet, want rondom onze staanplaats en in de verre omtrek ligt er zwerfvuil en staan er tientallen plastic warenhuizen, ofwel kassen waar groentes in gekweekt worden.

 

Om half zeven schrokken we wakker van het blaffen van de hond.

 

Doet ie anders nooit, dus……….het bed uit.

Ik hoorde een vreemd geluid, wat ik associeerde met het geluid van een buitenboord motor.

 

Wat gebeurde er? Ik zag verder niets dus ging ik maar weer naar bed.

 

Het volgende verhaal is opgetekend uit de mond van Hans, die een stukje verder geparkeerd stond.

 

“ Wij hoorden een hoop gemompel rond onze Camper.

Yvon schrok wakker en begon gelijk hard te roepen, in de veronderstelling dat ´men´ onze fietsen wilde jatten.

 

Ik jutte onze hond op en pakte het keukenmes, deed het buitenlicht aan en stormde naar buiten.

Ik zag wel een stuk of tien Marokkanen, weg rennen. Er was zelfs één bloot figuur bij.

Tegelijk hoorde ik het geluid van een buitenboord motor en zag een rubberboot vastzitten op het keien strand.

De Marokkanen renden naar een opening in een hek van een tuinderij (Kassen) waar wij naast stonden en verdwenen door het gat terwijl ze tijdens hun vlucht veel kledingstukken verloren.

Even later kwam er een vrachtwagentje aan, en verzamelde de jerrycans die de vastzittende rubberboot gedropt had, zodat hij weer loskwam.

Ook werden de her en der verspreid liggende kledingstukken, verzameld en pakweg 15 minuten later was de rust weer terug gekeerd.

 

Je hoort er vaak over dat het gebeurt, illegalen die vanuit Marokko Europa binnen komen, en nu weten wij het, in ieder geval, zeker.

Het gebeurt echt.

 

Groetjes Hans Yvon,

Bram en Marianne.

TERUG NAAR PRIKBORD