Ik kreeg laatst een vraag van iemand  “Waarom Camper jij eigenlijk nog steeds, het liijkt erop dat er nogal wat veranderd is in jouw Camper ervaringen”

 

Tja …dat is een goeie…. “ ik denk toch nog steeds voor de vrijheid” was mijn antwoordt.

 

*Vrijheid is bij mij een innerlijke aangeboren drang naar onafhankelijkheid en een aversie van autoriteit of opgelegde normen, het niet willen afleggen van verantwoording aan wie dan ook behalve de eigen geest en het eigen morele besef, zonder excuus vanuit een religie of een staat.

 

Daarom ben ik ooit mijn innerlijke vrijheidsdrang gaan volgen en ben, met de vrouw van mijn leven, anders dan de gewone burgerlijke man gaan leven.

 

Zo kwamen we in  het Camperleven terecht en dit was,  in de tachtiger jaren van de vorige eeuw, toentertijd een ons aansprekend cultuurtje van deze vrijheid.

De mensen in die cultuur van toen bestonden uit een mix van goochelaars, jongleurs artiesten, muzikanten en klusjesmannen.

We hielden Kampvuren met gitaarspel en andere muziek instumenten… te veel alco en eindeloos ouwehoeren met onze gelijk gezinde over de wereld en de hebzucht van de kapitalisten.

Helaas...voor de grote groep uit die tijd, is het volgende gebeurd.

 

Misschien wordt het voor mij eens tijd, om de feiten onder ogen te zien.

 

Heel weinig blijft hetzelfde in de wereld en de Camper wereld lijkt niet meer op die van 30 jaar geleden.

Er zijn geen gelijk gezinde meer in de context van hierboven beschreven.

Vrijheid is nog een lege woord huls die nog geld op papier, maar in de praktijk wordt alles gereguleerd.

Alles en iedereen wordt gevolgd en in de gaten gehouden.

Helaas niet alleen door de autoriteiten maar ook door vastgestelde morele grenzen, in ons geval, die van de nieuwe grijze massa met hun camper.

Deze morele grenzen, van deze groep, zijn in de loop van de jaren gegroeid tot ware ongeschreven wetten, en worden op sociaal media regelmatig “bijgeschaafd” naar wat men in die groep geaccepteerd vind.

 

Tot 2045 komen er ruim twee miljoen 65-plussers bij.

Overwinteren - respectievelijk `wat doe ik met mijn pensioen' - wordt een steeds belangrijker onderwerp. 

 

Fijn allemaal voor die mensen maar ik mis vrijheid zoals ik die hierboven onder het kopje Vrijheid* geschreven heb.

 

Groet

Bram

 

 

TERUG NAAR PRIKBORD