En nu een verhaal wat bij mij , en bij mijn vrienden Antonio en Albert onze spreekwoordelijk broek deed afzakken.

Dit speelt zich af tijdens de storm Gloria op 19 en 20 Januari 2020 in Spanje.

Op de camping "la Finca" in Tavernes de la Valdigna regio Valencia stormde en regende het flink.

Velen camperaars waren al vertrokken en wij zelf hadden van plaats veranderd om beschutting voor de windvlagen van 110 km. te hebben.

Antonio verteld.

In de avond van 19 Januari wordt de camping eigenaar gebeld om 23 uur door een Franse camperaar die zich "ergens" in de weg vergist had en zich vast gereden had in een sinaasappel plantage en smeekte om hulp.

Echt dit kan je niet verzinnen.

Antonio ,de goedzak, hem gaan zoeken en na twee uur vond hij hem.

(1 uur s'nachts in de storm en regen)

De camper zat hopeloos vast en de man wilde geen takelwagen bellen omdat dit 500 euro kostte en omdat volgens hem, zijn verzekering dit niet dekte. Omdat hij zich niet op de openbare weg bevond.

Antonio zei "okay ik kom morgen wel terug".

De volgende ochtend.

Nu komen Albert en ik in beeld omdat vanochtend Antonio ons dit verhaal vertelde en vroeg of wij mee wilde helpen om de camper los te krijgen.

Gewapend met schoppen , spaden en oprij planken wij met de auto van Antonio naar de onfortuinlijke Fransman.

Niet te geloven hoe de man, in de storm en regen, in het donker gereden was.

Zulke paden zijn overdag zelfs nog " not done." zeker met een Camper.

Nou die zat echt vast!

Wij aan het graven.

"Waarom doet die vent zelf eigenlijk niks?" Merkte ik op.

Die bleef lekker in de camper met een bak koffie door het raampje naar ons kijken. Het regende en stormde hem te hard?

Afijn na veel geploeter in de modder en de regen plus storm, lukte het ons helaas niet de camper uit de modder te krijgen.

"Dan blijft er niets anders over dan een takelwagen te bellen" zei Antonio.

Wij terug naar de camping gereden om op de takelwagen te wachten en daarna weer terug naar de onheilsplek.

De takelwagen bleek een 4 Wheel Drive met trekhaak en trok de camper er makkelijk uit.

10 minuten later vertrok hij weer 500 euro rijker.

Hij vertelde dat die Fransman zijn verzekering dit betaalde... Nou.... Shit.

Wij voelden ons dus een beetje als JanLul gebruikt door deze Fransman.

"Rij maar achter ons aan" zei Antonio dan rijden we naar de Camping.

Nadat we uit de wirwar van straatjes uit de sinaasappel plantages waren, begon de Fransman met zijn lichten te knipperen en nadat we gestopt waren, liep Antonio naar de Franse Camper om te vragen wat er was.

Het bleek dat de man geen zin meer had om naar de camping te gaan, en liet ons totaal verbouwereerd achter.

Geen persoonlijk bedankje.

Geen bedragje voor een biertje, geen flesje wijn. Helemaal niets.

Wat een eikel.

Mijn conclusie...

Je kijk op de wereld wordt gevormd door alles wat jij persoonlijk hebt meegemaakt. Hierdoor kun je alleen maar vanuit je eigen oogpunt (dat dus gevormd is door alles in jouw leven) opstellen in een situatie.

Dit is een natuurlijk gegeven, het is een onderdeel van hoe wij als mensen in elkaar zitten.

Voor mij was dit de druppel die de emmer deed overlopen.

Ik heb namelijk vaker meegemaakt dat mensen hulp ontvangen de normaalste zaak van de wereld vinden, en er geen bedankje van af kon.

Soms kostte het mij nog geld ook bijvoorbeeld aan telefoon kosten of onderdelen die ik toevallig bij mij had.

De gespendeerde tijd en de eventuele vieze kleren, gekregen door de hulp verlening, die gewassen moeten worden, daar wordt helemaal nooit aan gedacht door velen zogenaamde hulp behoevende.

Mijn hulp gaat voortaan bestaan uit het verstrekken van telefoonnummers van hulp instanties en garages en reparatie bedrijven.

Ofwel het gratis beschikbaar stellen van mijn ervaringen.

Een soort gratis alarm centrale.

Dat lijkt mij in de huidige tijd genoeg.

Antonio was het helemaal met mij eens en bezwoer dat hij dit niet meer ging doen

En Albert mijn Belgisch vriend die het meeste in de modder gelegen had?

Ja die ging douchen en zijn modder kleren in de wasmand gooien. Hij begreep dit soort onbeschofte mensen ook niet.

P.S.

Ik schrijf dit terwijl de storm ons nog in zijn greep heeft en de regen op de camper klettert.

U heeft het misschien zelf ervaren of op de TV gezien ... Spanje wordt dit keer echt geteisterd. Zeker de kusten en de kust plaatsen.

Ook is er in het binnenland voor het eerst dit jaar sneeuw gevallen.

En dan nog ons avontuur met de Fransman vandaag , maakt dit weer tot een bijzondere dag.

Groet Bram

Ik wil meer lezen en klik op deze zin