Deze week sprak ik mijn mond voorbij.

Een oudemannenkwaal.

 

Ik vertelde aan een mede camper dat ik overweeg! om op mijn zeventigste verjaardag,

ons toch eens in te laten schrijven om in aanmerking te komen voor een huis voor ons zelf,

in plaats van het inwonen bij onze vriend, wat we nu doen.

 

Dat leverde een hoop gesprekken op.

Veel mensen wilde het nieuws, wat al veranderd was in,  "ik ging stoppen met camperen" zelf uitgelegd hebben’.

Ze kwamen ook naar me toe. "Zo je gaat er mee stoppen hé."

 

Ongelofelijk hoe snel een lullig gesprek uit kan groeien tot complete verkeerde verspreide informatie.

Ik weet wel dat artikelen die ik schrijf ook soms met een andere intentie gelezen worden dan ik bedoel, ja dat snap ik

"Je kunt het de demente lezers niet vaak genoeg uitleggen" zegt Youp van het Hek hierover.

En dat ga ik ook niet doen.

 

Ik ken wel de krachten van roddels en zo'n verhaal gaat misschien zijn eigen leven gaat lijden.

Mocht u dit lezen dan weet u dat wij voor sommigen helaas, voor anderen gezellig, nog niet gaan stoppen.

 

"Ik hou namelijk niet van te veel  vastigheid, koester een

enorme vrijheidsdrang en wil graag omringd zijn

door soortgelijke mensen.

Dat is helemaal geen groot geheim, dat is wie ik ben.

Ja ik weet het wel "Het is een beetje van deze tijd dat iedereen er

alles uitgooit, of het nu online of op tv is."

 

Dat is tenslotte ook de toekomst en steeds meer het heden.

 

Ik kwam gisteren in de receptie ruimte van de camping, waar Free WiFi is,  en gratis opladen van elektrische artikelen toegestaan is.

Er liggen dan ook Fiets accu's en telefoons en noem maar op aan de gratis stroom.

Mensen zijn makkelijk. Laten hun dure spullen onbeheerd liggen. Tja.

Zaten er 8 mensen op hun schermpjes te staren.

Jaren geleden zat je in een receptie van een camping gewoon een biertje of zo te drinken en met andere campers te praten...

Nu krijg ik zelfs al een Whatsapp van mijn camper buurman over iets,

die staat dus naast me.

Het is schijnbaar makkelijker op die manier, dan aan een buurman of vriend of vriendin je slappe zeikverhalen te vertellen.

Het gaat nu ongeveer zo..

Je komt ergens aan met de camper.

Na het parkeren, zet je bijna gelijk één of ander apparaat met een beeldscherm en internet verbinding aan,

en je vertelt aan dit beeldscherm hoe je het vind, en wat je nog gaat doen. hoe druk het is. Enzovoort.

 

U voelt het al denk ik.

Ik vind het helemaal niets.

Natuurlijk weet Google waar de dichtsbijzijnde winkel is.

Zelf vragen aan iemand, wordt steeds vreemder. Nou niet voor mij.

 

Ik ben meer van de persoonlijke aandacht geven aan iemand.

 

Maar ik doe ook mee met dit scherm turen hier op de camping in de receptie.

Even update etc.

Zo af en toe stuur ik mezelf dan een email en heb dan keihard het geluid van de push melding aanstaan.

Mooi joh... Al die misprijzende blikken even op je gericht.

 

 

Groet Bram

 

 

Ik wil meer lezen en klik op deze zin