Waarom is dat reizen toch zo belangrijk voor mij?

 

Dat vraag ik me dus wel eens af. Ik denk dat ik er gewoon van hou.

 

Maar in dit corona tijdperk merk ik dat niet-reizen me meer raakt dan ik rationeel geëigend vind.

Ik denk dat er toch iets aan de hand is.

Niet dat ik niet weg kan, maakt me somber, meer dat ik stilsta en gedwongen word na te denken, over de huidige situatie.

 

Het camperleven is namelijk veranderd.

Hopelijk niet voor altijd, maar het heeft geen zin om naïef te zijn.

Het is druk geworden.

Veel van de huidige camperrijders zijn een verzameling mensen geworden die niet meer volgens de

steeds ingewikkeldere spelregels van het camper bestaan willen leven.

Kort door de bocht gezegd " Mensen gunnen elkaar niet veel meer."

 

Op dit moment is het vakantie hoog seizoen.

Opvallend veel oudere camper voertuigen rijden er rond , met vanuit mijn standpunt uit gezien jongelui.

Het lijkt wel of alle grote dure campers verdwenen zijn.

Typisch in de winter is het andersom  — op het Iberische schiereiland dan.

Alle ouderen overwinteraars gaan waarschijnlijk in de zomer hier, in Nederland, hun dokters weer bezoeken om gereviseerd te worden.

 

Terug naar mezelf.

Ik mag er toch wel zijn?

Ze bedoelen toch niet gewoon: wat is het nut nog van wat ik hier op deze aardkloot doe?

Na alle commotie die er was, over oud en dood hout vergelijkingen, 

op het hoogtepunt van deze crisistijd, zijn velen met mij erg geschrokken van deze nieuwe menselijke waarden.

 

De vrijheden — vrijheid, tolerantie, moraliteit — die we hadden zijn we te vanzelf sprekend gaan vinden.

Afgelopen eeuw zijn er twee oorlogen uitgevochten hiervoor, en we leveren nu deze vrijheden zonder slag of stoot in.

Het gevaar zit dus ook in ons zelf.

Door onze liberale traditie zijn we waarschijnlijk zo geworden.

 

„Wat ik doe, daar identificeer ik me nogal mee.

Nu ik het niet meer allemaal kan doen, realiseer ik me hoe blij ik was met wat ik deed.”

Ik ben er ook achter dat ik de enige niet ben, die zo denkt.

Veel van onze oude campervrienden ,en ook die inmiddels gestopt zijn met het camperen,

missen de vroegere saamhorigheid en de avonturen van het vrije reizen,

met de nadruk op de woorden 'het vrije reizen'.

 

Ik hoop dat de corona beperkingen sneller verdwijnen dan de vooruitzichten die er nu zijn, doen vermoeden.

Dat het vrije leven zonder reis beperking voor u en ons, weer kan beginnen.

Hopelijk is dit niet onrealistisch optimistisch.

Tot die tijd moeten we maar accepteren, wat er zich voordoet, en er door regeringen besloten wordt.

We mogen in ieder geval door Nederland reizen, kunnen we alvast oefenen in het opnieuw leren omgaan met elkaar.

 

 

 

Sterkte allemaal....

 

 

Groet Bram

 

 

 

Ik wil meer van Bram lezen.