In welke tijd leven we? Wat is er gebeurd?
Waar is de tijdgeest van bijvoorbeeld de 70 jaren gebleven?
Kwam de huidige grote vertrutting met de moslims mee?
Wat we ons herinneren loopt niet altijd synchroon met de feiten.
Maar ergens, diep in ons, reist de voorbije tijd met ons mee, om ons te triggeren als we iets van vroeger tegenkomen.
Zo zag ik laatst een paar topless meiden hier op het strand in Spanje lopen.
Gelijk dacht ik aan de afgelopen zomer van 2020.
Zo heb ik die wel gemist op het strand in Hoek van Holland.
Wat ik daar zag was de Nederlandse bevolking van heden.
Moslima's geheel aangekleed de zee in.
Veel Turkse en Marokkaanse donker gekleurde en blanken medelanders, die allemaal een badpak of dergelijke bikini aanhadden.
Ook opvallend, veel getatoeëerde mensen!
Ik weet dat je hersens je herinneringen veranderen elke keer dat je ze opdiept – steeds verder bij de feiten vandaan,
steeds dichter bij je eigen verhaal.
Maar ergens in je hoofd, achter al die zichzelf slordig herschrijvende bestanden, lijkt ook een soort geheugen te zijn dat tevoorschijn komt wanneer je dan bijvoorbeeld een mooie jonge vrouw toploos de zee in ziet rennen.
Ik heb laatst een boek over reclames gezien uit de seventies.
Zelfs voor mij, die de jaren zeventig bewust heeft meegemaakt, is het verbazingwekkend om terug te zien hoe bloot Nederland toen was.
Natuurlijk was er de Playboy, daar kon je het van verwachten.
Het was vooral verbluffend wat er allemaal door blote mensen werd verkocht.
Dat in advertenties voor Fa, Nivea en zonnebrandcrème billen en tepels te zien zijn, was te verwachten;
dit was de tijd dat een bikinitopje optioneel was, en naaktzonnen een trend.
Een beha die niet meer dan een aanzet van een tekening is op blote borsten past ook binnen de verwachtingen – natuurlijke ‘soft’-beha’s gaven de toon aan.
De blote man op een vliegtuigstoel, het kruis bedekt met een krant, die wollen pakken aanprijst (‘liever naakt dan namaak’) is al verrassender.
Vrij gênant is het meisje dat een T-shirt van 7-Up omhoog trekt, als ook de topless dame op de tractor (‘Panorama is overal’).
Wat gezien door hedendaagse ogen onvoorstelbaar is, zijn de blote kinderen kruipend over een tapijt van Louis de Poortere, of met z’n vijven gezeten voor een open haard van Bellfires.
Je mag ervan uitgaan dat ze in alle onschuld zijn gemaakt, net als die waarin een peutermeisje voorovergebogen in een plastic badje staat.
‘De eerste naaktscène van Leentje Lievens op het scherm’, bedacht het reclamebureau van GAF super 8 filmcamera’s erbij.
De getergde blikken en ironisch opgetrokken wenkbrauwen die nu gemeengoed zijn, waren nog ver weg: op de meeste foto’s is minimaal een glimlach te zien.
Nu moet gezegd dat de bevolkingssamenstelling anders was dan nu. Volgens het CBS had in 1972 1,25 procent een niet-westers migratieachtergrond,
in 1979 3 procent.
Tegenwoordig is dat bijna 14 procent van de bevolking, de kinderen van mensen die in Nederland zijn geboren zijn dan niet meegerekend.
Zo zijn ook mijn herinneringen over de toen geldende gewoontes en ongeschreven wetten aan de eind zeventig en begin 80 er jaren, toen wij begonnen met het 'camperleven'
Ook het camper leven is gigantisch veranderd.
Oordeel zelf , dit zou niet meer kunnen.
bovenstaande foto’s zijn van de gedoogplaats vlakbij Nerja
Playa de San Juan Alicante
Ook in de camper wereld is de vertrutting, toegeslagen dan wel op een andere manier.
Tot voor de cruciale corona crisis was het credo.
Mooier groter duurder.
Zaken moeten geregeld zijn.
Aan de wet moet voldaan worden.
Anders ...... Ben je asociaal.
De huidige pensioenfonds deelnemers met campers hebben dan ook geen verschillende mening — ze willen ook reizen etc —
maar een verschillende realiteit met anderen die niet voldoen aan door de staat, campersite's en camperclubs opgelegde eisen.
In de 70/80 er jaren was dat financiële klasse verschil nog niet zo merkbaar aanwezig.
En er waren ook nog niet zo veel regels opgesteld over hoe je je moest gedragen.
Je was vrij om te gaan en te staan waar je wilde.
Was dat een probleem voor de autoriteiten, nou dan ging je verder, naar een andere plek.
Had je een probleem met je buren, ging je weg.
Plekjes genoeg.
Portugal algarve bij “Adam en Eva”
Ja dat was anders als tegenwoordig, met de camperplaatsen en hun regels en prijzen.
Gelukkig is er een nieuwe jonge generatie opgestaan die wonen op wielen, en werken op wielen, die weer beginnen bij het begin.
Busje ,vrachtwagen , oude camper verbouwen tot woning en werkplaats.
Niet zo zwaar tillen aan de regels van de regering en de huidige gevestigde camperclubs en de rechtlijnige drammer sites op internet, hoe het moet!! Volgens de door hun uitgezochte wettelijke regels!
Zich zeker niets aantrekkende van de oude mopperaars in hun rollende vakantie verblijven.
Ofwel het avontuurlijke en rebelse terug in de camper wereld.
Nou nog van die F”*k Pandemie af en dan hopen op een fijne tolerante toekomst voor iedereen die op wielen, woont reist of werkt,
Groet Bram