Het klinkt misschien gek maar na een paar maanden elke dag
reizen is het best wel lekker om weer eens op een camping te gaan staan.
Vind ik tenminste.
Ik weet ook dat als ik dan weer wat weken op dezelfde plek
gestaan heb, ik weer extra kan genieten van het reizen.
Er zit namelijk een verschil in reizen en op dezelfde plek
blijven staan in de camper.
Ik bedoel hier het volgende mee.
Reizen is een soort Fulltime job. Het is iets wat je echt
doet. Veel zien, daar misschien over schrijven, veel meemaken.
Zonder agenda, zonder einde of een einde die heel ver weg
is. Maar ik heb er elke keer weer veel zin in.
Nieuwe dingen leren, nieuwe mensen ontmoeten. Kom maar op!
Ik probeer ook altijd kosteloos te overnachten wat helaas door
de enorme drukte van andere camperreizigers steeds moeilijker wordt.
In de zomer vind ik het reizen super leuk, omdat er dan
overal wat te beleven is, en dat er veel georganiseerd wordt.
In de winter is het toch meer wat langer op de zelfde
plaatsen blijven met de Camper voornamelijk aan de Spaanse Costa's.
Ook daar is er geen gebrek aan buren in Campers.
Maar toch van een andere leeftijd dan in de zomer.
,,Veel mensen die we ontmoeten zien in ons het symbool van
de ultieme vrijheid.
We hebben heel weinig bezittingen.
Geld interesseert
ons in zoverre dat we er wel wat van moeten hebben om te kunnen leven, maar
meer als nodig, ofwel een vette bankrekening ....laat maar.
Begeerte en het rivaliteitsprincipe hebben we niet.
Dat maakt van ons ,in hun ogen, vrije vogels.
Zowel mannen als vrouwen dromen van een dergelijk
vrijbuitersbestaan.
Geen verplichtingen, geen hypotheek, geen baas die in je
nek hijgt.
Voor de meesten is dat onhaalbaar, ik veronderstel dat dit
ook een reden is (buiten corona) dat er zoveel campers aan ouderen verkocht
worden.
Eenmaal op leeftijd zijn de meeste verplichtingen voorbij.
Als je dan met die mensen over hun loopbaan praat, dan gaat
het vaak over spijt.
Met name de dingen die ze níet hebben gedaan, leiden tot
spijt.
Blijkbaar hebben de meeste mensen zich verstrikt in een web
van hoe het hoort, en dat ze in ruil daarvoor gemakkelijk hun eigen idealen in
de ijskast zetten.
Als je dat maar lang genoeg doet, dan leidt dat vroeg of
laat onherroepelijk tot spijt.
Omdat je de tijd niet kunt terugdraaien, is spijt een vrij
nutteloze emotie.
Ook duikt er dan vaak het zondebokmechanisme opeens op.
Iets van die verplichtingen kon absoluut niet genegeerd of
veranderd worden.
Mensen hebben altijd wel een excuus om iets niet te doen.
Die mening baseer ik op eigen ervaring en kennis wel binnen
de context van mijn eigen sociale omgeving.
Groet Abram