Het lijkt me gezond om op gezette tijden anderen naar hun mening te vragen, over hun kampeerauto gebruik..

Daar leer ik van.

Bij voorbeeld;

Al dat  verlangen naar de zogenaamde vrijheid waarom is dat nou?

Bang om te sterven voor dat ze geleefd hebben?

 

Ik concludeer uit gesprekken dat

De meeste pensionados van nu, leefden in een tijd toen de wereld nog zwart wit was.

Die mag je niet veroordelen.

"Laat de mensen leven zoals ze willen " zei iemand me.

 

Er is een zekere generatie kloof in de camper wereld.

Het is op zich zelf niet zo gek, dat ouderen mensen het kampeerauto bezit met vrijheid verbindt.

Dat ze verlangen naar een tijd  buiten de verantwoordelijkheid die ze altijd gehad hebben voor hun gezin werk etc.

 

In de camperbladen en Glossy magazins wordt er op gehamerd

Het  leven tot één groot 'hebben' te maken.

Daar heb ik niets op tegen méér meer méér en ik,ik,ik.

Als de mensen daar gelukkig van worden? Mij best.

Ze genieten van hun vrijheid,en daar is niets mis mee .

Toch kwam het volgende bij mij bovendrijven;

Vroeger bestond er een geloof in het gemeenschappelijke van mensen, of dat nou de kerk was, het opbouwen van de maatschappij of het geloof in een rechtvaardige wereldorde.

Er bestond een geloof in andere waarden dan die van het eigen gewin.

Maar dat is niet meer zo.

Het 'ik' is een project geworden dat op allerlei manieren in stand moet worden gehouden.

De 'wij' groep is nog maar heel klein aanwezig.

Ik heb het nu over in het "algemeen genomen".

De kampeerauto bezitters incluis.

De "wij" types van deze groep zijn de vrijwilligers van de camperclubs.

Zolang ze zich maar niet oud en stervend voelen.

 

Ik sprak ook een paar mensen die hun boot ingeruild hadden voor een Camper.

Met een boot heb je ieder jaar dat prijzige gepruts voor een paar maanden waarin iedereen over de zon praat en s avonds gespannen voor het weerbericht zit, als voor een huisaltaar.

Erop uit met de boot. Misschien een maand  of minder, dan nog een paar weekenden,en daarna weer schuren en slijpen.

Ja ik ben er wel achter dat het leven naar buiten toe anders geleefd wordt dan naar binnen toe.

 

Soms herken ik in een jonger iemand degene die ik ooit zelf was.

Alle wegen open.

Gewoon doen en plezier maken.In een wereld waar geen dag hetzelfde is.

 

Al met al is een Camper, makkelijk om er op uit te gaan, of om in te wonen.

Zo simpel is het.

 

 

Groet Abram

 

 

Ik wil meer lezen