Het lijkt me gezond om op gezette tijden anderen naar hun
mening te vragen, over hun kampeerauto gebruik..
Daar leer ik van.
Bij voorbeeld;
Al dat verlangen
naar de zogenaamde vrijheid waarom is dat nou?
Bang om te sterven voor dat ze geleefd hebben?
Ik concludeer uit gesprekken dat
De meeste pensionados van nu, leefden in een tijd toen de
wereld nog zwart wit was.
Die mag je niet veroordelen.
"Laat de mensen leven zoals ze willen " zei
iemand me.
Er is een zekere generatie kloof in de camper wereld.
Het is op zich zelf niet zo gek, dat ouderen mensen het
kampeerauto bezit met vrijheid verbindt.
Dat ze verlangen naar een tijd buiten de verantwoordelijkheid die ze altijd gehad hebben voor
hun gezin werk etc.
In de camperbladen en Glossy magazins wordt er op gehamerd
Het leven tot één
groot 'hebben' te maken.
Daar heb ik niets op tegen méér meer méér en ik,ik,ik.
Als de mensen daar gelukkig van worden? Mij best.
Ze genieten van hun vrijheid,en daar is niets mis mee .
Toch kwam het volgende bij mij bovendrijven;
Vroeger bestond er een geloof in het gemeenschappelijke van
mensen, of dat nou de kerk was, het opbouwen van de maatschappij of het geloof
in een rechtvaardige wereldorde.
Er bestond een geloof in andere waarden dan die van het
eigen gewin.
Maar dat is niet meer zo.
Het 'ik' is een project geworden dat op allerlei manieren
in stand moet worden gehouden.
De 'wij' groep is nog maar heel klein aanwezig.
Ik heb het nu over in het "algemeen genomen".
De kampeerauto bezitters incluis.
De "wij" types van deze groep zijn de
vrijwilligers van de camperclubs.
Zolang ze zich maar niet oud en stervend voelen.
Ik sprak ook een paar mensen die hun boot ingeruild hadden
voor een Camper.
Met een boot heb je ieder jaar dat prijzige gepruts voor een
paar maanden waarin iedereen over de zon praat en s avonds gespannen voor het
weerbericht zit, als voor een huisaltaar.
Erop uit met de boot. Misschien een maand of minder, dan nog een paar weekenden,en
daarna weer schuren en slijpen.
Ja ik ben er wel achter dat het leven naar buiten toe
anders geleefd wordt dan naar binnen toe.
Soms herken ik in een jonger iemand degene die ik ooit zelf
was.
Alle wegen open.
Gewoon doen en plezier maken.In een wereld waar geen dag
hetzelfde is.
Al met al is een Camper, makkelijk om er op uit te gaan, of
om in te wonen.
Zo simpel is het.