Een paar dagen geleden kwam ik in mijn woonplaats een oude
vriendin tegen.
Even bijpraten en opeens ,toen ze het over haar kinderen en
kleinkind had, realiseerde ik me dat we
als oudere personen veranderd waren in onze opvattingen, en de huidige jeugd
het waarschijnlijk net zo leuk had als wij vroeger.
Alleen hebben ze
op andere manieren contact en pret.
Wat is dan nu normaal, vroeg ik me daarbij af, of liever:
wat vinden wíj normaal? En is dat wel terecht?
Ben ik nu ,samen met anderen senioren, tot de groep
kleinburgerlijke bekrompen mensen toegetreden? of denk ik dat nu alleen maar
,omdat
het zoveel zegt over onze tijd.
Ten eerste hoezeer mensen op zoek zijn naar erkenning van
hun specifieke constitutie.
Hokjesdenken en ‘labels plakken’ hebben officieel een
slechte naam, maar intussen zijn mensen er verzot op: het passende label vinden
kan voelen als thuiskomen. Het verklaart wie je bent – een beetje zoals een
horoscoop dat doet – en tegelijk biedt het een excuus voor je tekortkomingen.
„Sorry, ADHD”, zeg
ik regelmatig als ik merk dat ik weer eens doordraaf, tijdens een gesprek.
U kan ook 0900-1450
bellen om te horen hoe u met me om moet gaan. Hahaha...
Wat ik mis tijdens het huidige camperen in Nederland is vaak
het sociale contact met de buren uit de Camper naast ons.
In het buitenland ervaar ik dat stukken minder maar hier in
Holland zijn veel mensen, met Campers
contactarme mensen, of nee ik zeg het anders : Mensen die
niet meer praten als nodig, zonder onaardig of vriendelijk te zijn.
Dit gedrag bestond altijd wel. Het begint nu alleen een
algemene traditie te worden.
Ik ben er al lang achter dat ik het gezellig wil hebben in
mijn leven en dat is rondreizend in dit kleine kikkerlandje niet zo makkelijk
meer tegenwoordig.
Dat sociale contact is precies het 'gevoel' dat ik zo mis
onderweg hier in Nederland.
Ik denk dat dit komt doordat er zoveel NL campers zijn.
Veel Nederlanders hebben een camper om er even een paar
dagen tussen uit te zijn en lekker een stuk te gaan fietsen.
Die zitten helemaal niet te wachten op andere ervaringen,
of contacten.
Die ervaringen van anderen lezen ze wel op Facebook, en
delen daar gelijk ,"het genieten" wat ze zelf beleefd hebben.
Of die paar nachten die ze weg zijn, nou duur betaald
worden op een camping of camperplaats, dat zal ze een worst wezen.
Een hotel voor twee dagen is meestal duurder, en de camper
hebben ze toch al staan voor de vakantie.
"Het doet er niet toe of anderen ook aanwezig zijn,
als wij het maar leuk hebben." is hun motto.
Wat bijzonder is (niet alledaags), geeft bij veel mensen
een enorme meerwaarde aan hun leven.
Daardoor zijn er misschien wel zoveel Campers.
Het komt mijn inziens waarschijnlijk door het misverstand
dat alleen reizen die ervaring kan
bieden.
Wat mij betreft getuigt het van een grotere levenskunst om
het eigen leven bijzonder te maken.
Er bestaat geen reisgids voor een gelukkig leven, dus je
zult het zelf moeten uitstippelen.
Ik hou beslist nog steeds van reizen, vooral om vrienden te
bezoeken, anderen dan de Nederlandse culturen mee te maken of,
als je dat als reizen wil beschouwen, om te overwinteren in
Spanje, maar niet meer zo erg als een vakantie-invulling in de zomer in
Nederland.
Daar is bij mij het 'bijzondere' wel van af na al die
jaren.
Groet Abram.
Ik betaal een bak koffie voor Abram.
Klik en volg de aanwijzingen