Ik dacht altijd van mezelf dat ik redelijk mensen kon aanvoelen, maar mijn kijk op empathie veranderde .

Empathie was voor mij, zoals voor de meeste mensen, die het woord snappen het zelfde.

Namelijk "Inlevingsvermogen".

Ik kwam erachter dat mijn inlevingsvermogen beperkt is door mijn eigen voorstellingsvermogen! en daar door niet altijd recht doet aan een situatie.

Ik kan me slechts inleven voor zover mijn voorstellingsvermogen me dat toelaat, terwijl er zoveel is waar ik geen voorstelling van heb.

Bovendien is mijn inlevingsvermogen te veel gestoeld op wat ik zou doen of voelen in een situatie,

en legt het de ervaring van anderen daardoor langs mijn subjectieve meetlat, die geen rekening houdt met ervaringen en gevoelens van hun,

die voor mij volledig onbekend terrein zijn.

Snapt u het nog?

Hieronder iets wat ik bedoel.

Ik sta op een kostenloze Camperplaats in Nederland en zoals op veel gratis Camperplaatsen tegenwoordig, zijn er van de 4 voor Campers gereserveerde plaatsen, er 2 in beslag genomen door lang parkeerders die niet in hun Camper verblijven, maar deze plaats als parkeerterrein gebruiken voor hun Camper.

Hoe ik dat weet? De deuren zijn van buiten met Fiamma veiligheidsloten afgesloten.

De gordijnen zijn open. Ook ‘s nachts.

Ik sta er 1 nacht en de volgende dag komt er een Camper busje aanrijden daar komt een grote, schijnbaar boze, man van rond de 40 jaar uit, en vraagt;

"Zie je wel eens beweging in die Campers?" doelend op de twee schijnbaar lang parkeerders.

" Ik kom hier nou al 2 weken langs en wil hier wel eens staan, ik werk in de buurt, op mijn werk staan kan wel, maar hier lijkt het me leuker."

" Ik antwoordde hem dat ik daar niet op gelet had, maar het zou zomaar kunnen dat die eigenaren ook ergens werken en alleen erin slapen? " zei ik.

_ ik geloofde dat zelf niet _ maar ieder zijn ding.

Mensen trekken snel hun eigen conclusies, en ik vertelde hem dat ik ook wel eens regelmatig op een kostenloze Camperplaats sta, met een toegestaan verblijf van 48 of 72 uur.

Als die tijd verstreken is verlaat ik de parkeerplaats en kom wel eens de volgende dag al weer terug.

Soms als ik geen andere plaats in de buurt vind , nog dezelfde dag.

Als er dan nog een plaats is zet ik mijn Camper weer neer voor de volgende toegestane tijd.

Voor een willekeurige passant, zou het er dus op kunnen lijken , dat ik niet weg geweest ben.

Ik heb echter wel degelijk deelgenomen aan het verkeer, en de parkeernorm onderbroken.

In een gesprek met een BOA toezichthouder, vertelde deze me dat ik in dat geval beter een foto kon maken van mijn aankomst, waar de lege plek te zien was, waar ik (weer) ging staan.

Deze vlieger gaat niet overal op, omdat sommigen gemeenten een extra regel in de APV hebben dat je er (zoveel) tijd mag staan, en na die tijd 7 dagen niet mag terug keren.

Terug naar mijn empathie.

Ik kon die boze teleurstelling van die meneer nog wel begrijpen, maar hij besefte schijnbaar niet ,

dat het ook wel zo netjes zou zijn als hij gewoon op zijn werk bleef overnachten en wonen in zijn Camper,

en geen parkeerplaats, voor een andere Camper in beslag zou nemen die misschien op vakantie of weekendje weg zouden willen naar dit plaatsje.

Dus ik lag zijn 'boosheid' eigenlijk weer langs mijn subjectieve meetlat.

Hij snapte ook niet dat hij zelf ook het probleem is, door in een Camper te verblijven tijdens zijn werk.

Spaart een hotel uit , en steekt de vergoedingen hiervoor lekker in zijn eigen zak. Zou zomaar ook kunnen.

Ofwel ...

Denk eens na over dingen die u irriteren aan anderen Campers, en bekijk het ook eens vanuit een ander perspectief, ook al vindt u !!!! ... blablabla.

We lijken ons steeds meer druk te maken over Camper zaken, zodra het niet resoneert met onze eigen gevoelens of ons voorstelling vermogen.

Het is een beetje als iemand dwingen in jouw maat kleding en als de ander aangeeft dat het knelt, dat als aanstellerij bestempelen en zeggen:

"Dat kan niet kloppen, ik heb daar geen last van als ik het draag. Ik pas er gewoon altijd in."

Groet Abram

Terug naar meer Columns