Hoi.
Ik kwam laatst in een situatie terecht, waar iemand de gesprekstijd bepaalde.

Dat wil zeggen dat die persoon consequent domineerde, en het praatje met een paar Campers werd zelfs  onaangenaam.
Dit gesprek wat best leerzaam en leuk was veranderde na de komst van deze irritante 'over'prater in iets waar ik me snel met een smoesje vanaf maakte.

Ik heb er eens over na zitten denken.
Redenen voor te veel praten kunnen voornamelijk intrinsiek zijn. 

Sommige mensen zijn van nature spraakzaam, zijn toegewijd aan zichzelf, of zijn zich niet bewust van de onbalans tussen praten en luisteren.

Het thema bij Campers is vaak reizen, wat zeker inhoudt dat we onze eigen ervaringen vertellen, maar deze verhalen kunnen kort zijn en inspelen op de interesses van de groep omstanders.  Als iemand zegt: "Ik ben net terug uit Engeland", is een natuurlijke reactie om vragen te stellen over de reis, zoals "Hoe ging dat met de Camper op de Ferry? of ben je door de tunnel gegaan? Daar is toch een milieu zone? In Londen? Etcetera.

'Over'praters maken echter van de gelegenheid gebruik om hun eigen reizen naar Engeland uitvoerig te beschrijven. 
In plaats van luister detectoren hebben ze 'IK'-detectoren. 
Herkent u het?
In deze situatie ,die best veel voorkomt , wacht ik vaak even en ga dan terug met vragen, naar de persoon die de begonnen was over zijn reis naar Engeland.

'Over'praters gebruiken vaak de kortste gegeven informatie van een ander, als springplank voor een overvloed aan op zichzelf gerichte nieuwe informatie.

Een mogelijke reden voor verbale excessen is dat deze mensen zichzelf als een hogere status beschouwen dan anderen in de groep omstanders, vanwege meer expertise of meer unieke onderscheidende ervaringen in het algemeen. 

Natuurlijk, als mensen over zichzelf en hun reizen praten, zijn ze eigenlijk experts. 

Om die reden houden 'over'praters de focus op hun activiteiten en behouden ze hun expertise. 

Deze dynamiek met zelfperceptie kan worden verstoord door op de juiste manier van onderwerp te veranderen of de bewogenheid van ons eigen Camper leven te benadrukken.
Maar daar moet je dan wel zin in hebben.
Ik merk dat ik dat niet zo vaak meer heb.

Mijn oplossing is dat —als het kan — ik nog eens met degene die mij interesse heeft opgewekt, een praatje probeer te maken, als de  'over'prater er niet bij is.

Leuke anekdote “Ik sloot mij eens (zo’n 25 jaar geleden) aan bij een groepje Campers die stonden te praten.

Een meneer stond daar net iets te vertellen en ik was in dit geval de “over”prater , de betreffende man ( Was Jaap van der Hoek toch een goede vriend van me geworden )

zei toen dwars door mijn betoog heen “Geef die vent eens een lolly alstublieft houd hij even zijn mond.”

Ik voelde me toen een soort beledigd maar moest er uiteindelijk wel erg om lachen.

Ik heb daarna regelmatig een grote lolly van hem gehad als we elkaar tegenkwamen met de Campers.

Groet Abram

Ik wil meer lezen en klik hier.