Ik
schrijf dit voor mezelf, en voor mensen
die in een zelfde situatie zitten.
Al
eens geprobeerd? Als je ergens niet uitkomt om het op te schrijven?
'We
kunnen ons bij iedere keuze wel afvragen of het de juiste is, en ik wil
eigenlijk nog wel een feest maken van mijn laatste jaren op deze wereld.
Waarom
zouden we elke keer wachten? met genieten.
Het
nadeel van ouder worden is dat er zoveel kostbare levensduur tijd waarin je je
nog kan bewegen, verdwijnt in het wachten op dokters en ziekenhuizen.
Voor
niet levensbedreigende ziektes ben je zomaar 6 of 8 maanden verplicht thuis
voor dat men erachter komt wat het probleem is, als men er sowieso achter komt.
In
die lange wachttijd periodes had je eigenlijk met de Camper op reis gewild.
Heb
je nou geld in overvloed is het niet zo'n probleem, maar moet je op de centjes
letten dan is het met deze dure dieselprijs en schaarste niet te doen om
even 6 weken of korter naar Spanje heen
en weer te rijden voor je weer 5 minuten met een dokter/assistent mag praten en
over 2 maanden weer terug moet komen.
Het
enige alternatief is vlakbij huis blijven, maar de regels hier hé.
'Onze
duinen zijn zo beschermd dat ik er na zonsondergang niet eens mag komen. Ik mag
er niet kamperen, geen vuur maken, niks plukken.
Het
is een afgebakend stukje natuur dat aan strenge mensenregels onderworpen is.
Ook
ergens off grid parkeren en blijven overnachten is al illegaal in dit land.
Nee
'Ik wil weg, ver weg, en lang. Op zoek naar meer vrijheid in mijn Camper
Die
vind ik nog wel in Spanje en sommige gedeeltes van Frankrijk en Portugal.
Ik
denk wel eens;
waarom
kan ik niet gewoon blij zijn met wat ik heb? Ik heb toch bijna alles wat ik me
wensen kan?
Jarenlang
onderweg geweest zonder vastomlijnde plannen.
Ik
tuimelende van het ene avontuur in het andere en zag wel waar het lot me
bracht. Zonder tijdsdruk, zonder verwachtingen.
Ja
precies en dat nemen de ziekenhuis managers en de lange wachttijden in de
zorgsector mij nu af.
Ik
heb het al meer geconstateerd.
Wij
mensen worden nu gemiddeld wel ouder dan vroeger alleen worden de echt gezonde
jaren niet meer dan vroeger.
Voor
we uiteindelijk doodgaan hebben we jaren langer gekwakkeld dat wel.
Ik
krijg het benauwd bij de gedachte. Het tikken van de klok dreunt opeens door
alles heen.
Als
een tijdbom, tik, tik, tik, steeds sneller.
Ik
heb een prima leven tot nu toe gehad, maar de laatste tijd vraag ik me steeds
vaker af of ik en mijn partner
(die
heel veel langdurige dokters afspraken heeft lopen zonder oorzaken van haar
klachten te ontdekken) maar moeten stoppen met het avontuur en huisje boompje
beestje
types
moeten worden.
Toetreden
tot de kwakkelaars.
'Hoe
komt een mens tot de juiste beslissing?'
Tijdens
onze omzwervingen hebben we geleerd en ervaren dat we, als camperaars, veelal
het onbekende vrezen, maar dat zodra het persoonlijke contact er is , de
muur van wantrouwen bij anderen in
stukken uiteenvalt en er openheid, gastvrijheid en hulpvaardigheid voor in de
plaats komt, dus daar ben ik niet bang voor.
Het
is meer de sociale druk om te stoppen met Camperen, als je eenmaal in het
ziekenhuis circuit zit.
"Zou
je nou niet eens...."zeggen velen vrienden uit bezorgdheid. Wel lief natuurlijk.
Maar
ik vind het wel lekker om zonder plannen en met de vrijheid om elke dag weer te
kiezen, te leven.
Daar
is trouwens mijn partner het mee eens.
Na
weken mezelf lekker te hebben gemaakt met dan en dan na die afspraak vertrekken
we, en daarna horen bijvoorbeeld dat
een operatie niet doorgaat door personeel tekort, weet ik het zeker: ik wil op
reis.
Niks
huisje boompje beestje.
Dan
maar korte reisjes in Nederland en België.
Ergens
naar toe waar we nog nooit geweest zijn. Kijken waar het ons brengt.
Ik
wil niet meer leven almaar wachten op de volgende dokters afspraak op één
plaats zoals het hoort, omdat je daar nou eenmaal in de buurt geboren ben.
Ik
wil leven zoals het kan. Het mooiste leven leiden dat ik in deze omstandigheden
leiden kan.
Desnoods
maar overwinter reisjes in de Benelux.
Dit
artikel schrijven geeft mijzelf weer een boost.
Deze
week zit nog vol met elke dag afspraken, maar volgende week is de agenda (nog)
leeg.
Deze
week nog met partner naar huisarts. Een nieuwe afspraak zal er dan wel weer op
volgen. (Staan nog anderen ook van haar bij anderen artsen in de loop van
november)
Ik
deze week nog een dagje ziekenhuis opname (ik reken op geen problemen wel op
nieuwe afspraak)en dan nog de nieuwe dieselkachel inbouwen -zodra ik me daar in
staat toe voel-,die ik als voorzorg gekocht heb in de Camper samen met hulp van
een goede vriend en dan wegwezen tot de volgende dokters afspraken.
Bedankt
schrijvende tweede ik...
Ik
ben eruit.
Doorgaan
tot we er bij neervallen.