Ik schrijf dit voor mezelf, en voor mensen die in een zelfde situatie zitten.

Al eens geprobeerd? Als je ergens niet uitkomt om het op te schrijven?

'We kunnen ons bij iedere keuze wel afvragen of het de juiste is, en ik wil eigenlijk nog wel een feest maken van mijn laatste jaren op deze wereld.

Waarom zouden we elke keer wachten? met genieten.

Het nadeel van ouder worden is dat er zoveel kostbare levensduur tijd waarin je je nog kan bewegen, verdwijnt in het wachten op dokters en ziekenhuizen.

Voor niet levensbedreigende ziektes ben je zomaar 6 of 8 maanden verplicht thuis voor dat men erachter komt wat het probleem is, als men er sowieso achter komt.

In die lange wachttijd periodes had je eigenlijk met de Camper op reis gewild.

Heb je nou geld in overvloed is het niet zo'n probleem, maar moet je op de centjes letten dan is het met deze dure dieselprijs en schaarste niet te doen om even 6 weken of korter naar Spanje heen en weer te rijden voor je weer 5 minuten met een dokter/assistent mag praten en over 2 maanden weer terug moet komen.

Het enige alternatief is vlakbij huis blijven, maar de regels hier hé.

'Onze duinen zijn zo beschermd dat ik er na zonsondergang niet eens mag komen. Ik mag er niet kamperen, geen vuur maken, niks plukken.

Het is een afgebakend stukje natuur dat aan strenge mensenregels onderworpen is.

Ook ergens off grid parkeren en blijven overnachten is al illegaal in dit land.

Nee 'Ik wil weg, ver weg, en lang. Op zoek naar meer vrijheid in mijn Camper

Die vind ik nog wel in Spanje en sommige gedeeltes van Frankrijk en Portugal.

Ik denk wel eens;

waarom kan ik niet gewoon blij zijn met wat ik heb? Ik heb toch bijna alles wat ik me wensen kan?

Jarenlang onderweg geweest zonder vastomlijnde plannen.

Ik tuimelende van het ene avontuur in het andere en zag wel waar het lot me bracht. Zonder tijdsdruk, zonder verwachtingen.

Ja precies en dat nemen de ziekenhuis managers en de lange wachttijden in de zorgsector mij nu af.

Ik heb het al meer geconstateerd.

Wij mensen worden nu gemiddeld wel ouder dan vroeger alleen worden de echt gezonde jaren niet meer dan vroeger.

Voor we uiteindelijk doodgaan hebben we jaren langer gekwakkeld dat wel.

Ik krijg het benauwd bij de gedachte. Het tikken van de klok dreunt opeens door alles heen.

Als een tijdbom, tik, tik, tik, steeds sneller.

Ik heb een prima leven tot nu toe gehad, maar de laatste tijd vraag ik me steeds vaker af of ik en mijn partner

(die heel veel langdurige dokters afspraken heeft lopen zonder oorzaken van haar klachten te ontdekken) maar moeten stoppen met het avontuur en huisje boompje beestje

types moeten worden.

Toetreden tot de kwakkelaars.

'Hoe komt een mens tot de juiste beslissing?'

Tijdens onze omzwervingen hebben we geleerd en ervaren dat we, als camperaars, veelal het onbekende vrezen, maar dat zodra het persoonlijke contact er is , de muur van wantrouwen bij anderen in stukken uiteenvalt en er openheid, gastvrijheid en hulpvaardigheid voor in de plaats komt, dus daar ben ik niet bang voor.

Het is meer de sociale druk om te stoppen met Camperen, als je eenmaal in het ziekenhuis circuit zit.

"Zou je nou niet eens...."zeggen velen vrienden uit bezorgdheid. Wel lief natuurlijk.

Maar ik vind het wel lekker om zonder plannen en met de vrijheid om elke dag weer te kiezen, te leven.

Daar is trouwens mijn partner het mee eens.

Na weken mezelf lekker te hebben gemaakt met dan en dan na die afspraak vertrekken we, en daarna horen bijvoorbeeld dat een operatie niet doorgaat door personeel tekort, weet ik het zeker: ik wil op reis.

Niks huisje boompje beestje.

Dan maar korte reisjes in Nederland en België.

Ergens naar toe waar we nog nooit geweest zijn. Kijken waar het ons brengt.

Ik wil niet meer leven almaar wachten op de volgende dokters afspraak op één plaats zoals het hoort, omdat je daar nou eenmaal in de buurt geboren ben.

Ik wil leven zoals het kan. Het mooiste leven leiden dat ik in deze omstandigheden leiden kan.

Desnoods maar overwinter reisjes in de Benelux.

Dit artikel schrijven geeft mijzelf weer een boost.

Deze week zit nog vol met elke dag afspraken, maar volgende week is de agenda (nog) leeg.

Deze week nog met partner naar huisarts. Een nieuwe afspraak zal er dan wel weer op volgen. (Staan nog anderen ook van haar bij anderen artsen in de loop van november)

Ik deze week nog een dagje ziekenhuis opname (ik reken op geen problemen wel op nieuwe afspraak)en dan nog de nieuwe dieselkachel inbouwen -zodra ik me daar in staat toe voel-,die ik als voorzorg gekocht heb in de Camper samen met hulp van een goede vriend en dan wegwezen tot de volgende dokters afspraken.

Bedankt schrijvende tweede ik...

Ik ben eruit.

Doorgaan tot we er bij neervallen.

Groet Abram

Ik wil meer artikelen lezen.