Ik kwam een oude Campervriend tegen, die vertelde me dat hij het camperen zo miste.

Ik denk dan ook dat het beter is om niet te veel herinneringen op te halen voor dit soort mensen, dan kunnen ze zomaar in verlangens gaan veranderen.

Wat is dat toch, dat de zintuigen zich maar zo moeilijk tevreden laten stellen met de herinnering en steeds alles opnieuw willen beleven?

Wat deze mensen willen, is dezelfde ervaring hebben als die ze zich herinneren en tegelijkertijd moet de sensatie dan weer nieuw zijn.

Och, was het maar weer vroeger, toen we nog onbevooroordeeld beterschapskaartjes op de bus deden en met een fruitmand onder de arm op ziekenbezoek gingen, maar het is allemaal veranderd.

Ik probeer deze mensen die geen Camper meer hebben, meestal om gezondheidsredenen, dit ook te vertellen.

De mensen zijn anders dan vroeger, het elkaar nodig hebben is er alleen nog voor de gezelligheid, en dat wil nou eenmaal niet iedereen.

Het voelt raar om in het voetspoor van het verleden te lopen.

Toentertijd was alles anders. Nu staan er overal borden verboden voor Campers.

En dan nog wat;

Volgens een enquête van de NKC hebben Nederlanders in Campers liever geen Nederlandse campers als buren in het buitenland.

Nou dat was zeker anders in de 80er jaren van de 20e eeuw.

In die tijd stonden de Nederlandse Campers ( 70% zelfbouw) deur aan deur in het buitenland.

Veel mensen konden hun privé leven niet voor zich houden, en het praat nou éénmaal makkelijker tegen een vreemde Nederlander die je waarschijnlijk niet meer ziet.

Alle ins en outs van de familie passeerden meestal de revue.

De kinderen en kleinkinderen, en wat er nog meer was.

Tegenwoordig heeft iedereen wel een SmartPhone dus met wat pech sta je naast een Nederlandse Camper die wel zijn/haar verhalen kwijt wil,

en krijg je tijdens zo'n gesprek ook nog eens heel veel foto's van kleinkinderen en kinderen te zien.

Dit is trouwens dan weer anders in deze tijd ,als vroeger.

De smartphone beheerst een groot deel van de dagelijkse bezigheden.

Too much information! is een Engelse kreet die ik wel eens gebruik als ik van mening ben dat een ander ergens te open over is, dus over een bepaald onderwerp informatie deelt waar ik niet per sé op zit te wachten.

Ik ben tenslotte geen psycholoog.

Waarom willen je buurtjes soms zelfs de genante delen van hun leven allemaal met vreemde mensen delen, denk ik dan. Maar ze willen dat dus.

Als voorbeeld;

Verleden week hadden we een leuk uitziende ,Duitse, jonge blonde buurvrouw. Phh..

Zo één waar veel mannen naar staren en van dromen. Ze zag er ook nog eens pikant en ondeugend uit.

Natuurlijk ;) heb ik een praatje met haar gemaakt en ze was alléén op vakantie in haar Camper.

Uiteindelijk na wat intro gepraat, kreeg ik haar levensverhaal te horen.

Ik ga hier nou verder niet over uitweiden, maar ik bedoel maar, dat zou ze zeker niet in een discotheek tegen een leuke gozer gelijk verteld hebben.

Trouwens een detail.

Ze vond veel "ouderen campers zoals u"!! hmmm...auw... op zijn minst gezegd zeer voorzichtig met persoonlijk contact.

Ik heb ze uitgelegd dat de gemiddelde normale Nederlandse man vaak niet meer weet wat hij wel of niet kan zeggen tegen vrouwen.

Dit is een heikel punt geworden in dit land, dus kijken ze alleen maar.

" Zeker als je er zo uitziet als jij". zei ik verder, waar ze leuk op reageerde met " oh dank je wel".

Ze vroeg hoe ze op de fiets in Rotterdam kon komen. Uitgelegd en weg was ze.

Dat het een uur fietsen was geen probleem vond ze.

Nog iets anders.

Ik heb tijdens veel gesprekken wel geleerd dat geld mensen inderdaad niet gelukkig maakt.

Maar het is wel handig om te hebben.

Misschien wilt u wel een Donatie overmaken.

Klik op de Euro

Uw donaties stellen mij in staat deze site te onderhouden en zorgen ervoor dat deze online blijft.

Groet Abram

Ik wil meer lezen en klik op deze zin.