Het is moeilijk om een exact aantal campers in Europa te geven, omdat er geen centrale database is waar alle gegevens worden bijgehouden.

Volgens een schatting van de European Camping Association (ECA) zijn er ongeveer 5 miljoen campers in Europa.

 

Al die bezitters denken dat ze allemaal rationele, intelligente mensen zijn die de juiste keuzes maken.

Maar we onderschatten de invloed van onze directe omgeving.

Als niemand een stoel buiten de Camper zet op de parkeerplaats, ga ik het ook niet doen.

Maar als er buren naast je staan die dit wel doen inclusief tafeltje met drankje, ga je voor de bijl.

Probeer die verleiding maar eens te weerstaan, om dan binnen te blijven zitten.

 

Veel mensen zullen zeggen 'Doe niet zo flauw over een stoeltje buiten. We mogen ook niks meer',

 

Maar helaas ook in de Camperwereld keren we ons af van mensen die een andere mening zijn toegedaan over hun gedrag in hun Camper en bestempelen een andersdenkende als een vijand die moet worden bestreden.

Omdat vrijwel ieder verschil van mening verzandt in vijanddenken, stijgt het aantal ideële strijdfronten.

Ik zie het zo:

Een andersdenkende heeft het niet per se verkeerd begrepen.

Iemand kan op basis van dezelfde informatie tot andere conclusies komen

 

Van het leven genieten, door een Camper te kopen.

 

Dat zet mij altijd aan het denken.

Dat is iets wat we natuurlijk allemaal willen.

Maar kan dat dan pas als je met pensioen bent?

U heeft vast en zeker ook genoeg voorbeelden van mensen die hun pensioen nooit hebben gehaald. Of juist van mensen die maar heel kort van hun pensioen hebben kunnen genieten.

 

Met pensioen gaan is niet zaligmakend.

Het leven is nu, vandaag, op dit moment. Niet over vijf, tien of 25 jaar. Genieten van het leven.

 U zou niet in de wachtstand moeten staan totdat de overheid besluit dat je kunt stoppen met werken.

Je toekomst laten bepalen door een wet die zegt dat je langer moet doorwerken, staat gelijk aan je geluk in handen van de overheid leggen.

 

Door elkaar te ontmoeten en van gedachten te wisselen met mensen met radicaal andere levensvisies, krijgt men ook inzicht in de eigen opvattingen, normen en waarden.

Ik denk dat het wij-zij-denken stapsgewijs genormaliseerd hebben.

De angst voor het zogenaamde ‘gevaar van de ander’ zwelt aan.

Steeds minder mensen kunnen de bereidheid opbrengen meningsverschillen te overbruggen of eigen belangen opzij te zetten.

 

U kent alle klachten over anderen wel.

Te dichtbij staan. Vuil water laten lopen. Herrie tot diep in de nacht maken. WC in de bosjes legen. Zonscherm uitdraaien en ander kampeergedrag op een gedoogplaats. Onaangeleinde honden die hun darmen overal legen zonder dat de eigenaar het opruimt.

Ga zo maar door.

 

Gedragsverandering is ook heel moeilijk. Maar in hoeverre is dat echt zo en in hoeverre maken we dat onszelf en elkaar wijs?

Maar wat we telkens maar lijken te vergeten is dat ook de omgeving zorgt dat gedragsverandering slaagt of niet.

Lastig he, gedragsverandering. Ja, wel als het je lastig wordt gemáákt!

"De buren doen het ook".

Afijn mijn conclusie is dat er veel Campers zijn die de grenzen opzoeken wat wel en niet kan.

 

We zijn toch een gezegend deel van het volk dat we ons dáár druk over kunnen maken, in plaats over oorlog of idioten die het parlement bestormen.

 

 

Groet Abram

 

Terug naar prikbord