Beste lezers.

Een goede gezondheid, veel veilige kilometers, veel nieuwe low budget plaatsjes om te overnachten, weinig verhoging houderschap belasting, minder milieu zones, en minder woke gezeik over alles.

En niet onbelangrijk, tollerantie tov. anderen met een motorhome.

Dat is wat ik iedere Camper bezitter toewens in deze tijd, waar je met goede wensen om de oren geslagen wordt.

Dan wil ik het nu eens hebben over;

Weerbaarheid en veerkracht.

Ik vrees dat de algemene weerbaarheid en veerkracht bij de verse generatie kampeerauto bezitters is afgenomen.

Het onderweg zijn zelf zal het ze uiteindelijk wel leren, maar nu ziet het ernaar uit dat ze weinig tegenwind kunnen verdragen.

Ik constateer dat ze eraan gewend geraakt zijn in alles geholpen, gesteund en gecoacht te worden.

Ze hechten extreem veel waarde aan lidmaatschappen van groepen,clubs, en dan vertellen ze veel verhalen, daar, over hun belevenissen goede of slechte .

Ze verwachten ook hulp van die club lidmaatschappen.

Het gevoel recht te hebben op van alles is sterk ontwikkeld.

Van Camperplaatsen verwachten ze een Hilton hotel service.

Het ontbreken van die service wordt gevoeld als een belediging, een aanslag zelfs.

Maar veel vergeten het volgende.

Onderweg in een Motorhome moet voor jezelf kunnen zorgen, je komt in situaties terecht die je confronteren met je eigen tekortkomingen of die van anderen.

Je moet je eigen kompas ontwikkelen, je eigen moraal toetsen, je eigen sociale voelhorens uitsteken.

Niet makkelijk.

Daar gaat veel mis. Dat doet soms zeer en maakt onzeker. Maar dat is van wezenlijk belang voor het verblijven bij soortgenoten in motorhomes .

Stel je open, en laat de camperwereld, de hele fascinerende camperwereld binnen.

Eis geen veiligheid of bescherming van bijvoorbeeld de NKC of ANWB om er een paar te noemen. Leer van situaties, Ga door.

Er is een soort vrijheidsdwang ontstaan.

Je hoeft geen boer te zijn om van groenten te houden

Er zijn geen grenzen meer en die accepteren mensen ook niet meer.

Daarom zie je die uit de hand gelopen aantallen campers. De absurde prijzen en levertijden. (De prijzen zakken gelukkig al weer.)

Proberen anderen onze vrijheid af te pakken, op wat voor manier dan ook, dan zetten we ons schrap, of voelen we ons in elk geval een soort verplicht om iets te doen.

Klagen bij de Camperclub of Hulpdiensten of en vooral op Facebook in de camper gerelateerde groepen.

Het eeuwige gezeik over generators.

Het gezeur over grote campers, aanhangers, noem maar op.

Je krijgt ook steeds meer een Verzuiling ofwel hokjes vorming terug van vroeger.

Zo van;

Ik ben Rainbow Vanliver een visuele verhalen verteller, dus van een ander soort dan de mensen die een dure Camper hebben.

Alsof die anderen er niet toe doen omdat ze niet bij de bosjes schijters en vegavreters willen horen,

Wat ik vaak niet snap is dat die klagers schijnbaar er wel bij willen staan maar er niet willen bijhoren.

Die mensen zijn snel geïrriteerd, op het agressieve af.

Hun verontwaardiging is vaak een gebrek aan kennis.

Mensen die slapen tussen wielen hebben heel veel verschillende achtergronden en ervaringen.

Alles onder één noemer brengen is een vorm van uitwissing, de essentie van genocide onder de liefhebbers van deze levens vorm.

Groet Abram

Bij deze bedank ik Fam van der Bruggen-Vlug en G Tibbesma met P vander Linden voor hun donatie.

Fijn dat u snapt dat deze site geld kost.

Terug naar Prikbord