In
Nederland hebben Camperplaatsen soms ook nadelen
.
Als
je geen fiets meeneemt, heb je minder keuze omdat de meeste Camperplaatsen
bestierd worden door boeren of plattelands lui.
De
meeste CP's zijn dan ook gesitueerd in weilanden, en verder in niets zeggende
dorpen.
En
nog wat.
Je CP buren zijn niet allemaal aardige sociale
prostaat druppelaars en tina ladies.
Sommigen
camper rijders moet je mijden als de pest omdat het vervelende zeurpieten zijn.
Je
kan dat helaas meestal niet zien als je aankomt en, je kiest de
"verkeerde" vrije plek, precies naast zo’n ouwehoer.
Vergeef
me mijn eerlijkheid maar het is gewoon niet anders .
Ze
denken op de camperplaats heb je tenminste nog iemand om tegen te praten dat is
een groot voordeel boven thuisblijven.
Dan
heb je alleen de kat of de kanarie om het weer mee te bespreken.
Ik
was afgelopen week, een populair aanspreekpunt van een tamelijk bekakte
zelfingenomen man, die ,zoals hij zelf
toegaf, een Camper gekocht had omdat hij zich thuis " te platter
verveulde",
waarna
hij met de neerbuigende minachting van iemand die zeker weet dat hij beter is
dan de rest begon te oreren over zijn eigen weelde.
Het
kwam erop neer dat hij een gigantische hoeveelheid spullen bezat die hem vanwege
zijn onmatigheid onmogelijk konden bevredigen, waardoor hij constant behoefte
voelde aan meer.
Ik
verwonder me ook wel eens over die wonderlijke schaamteloosheid die veel
,vooral oude mensen, hebben en dat gekoppeld aan de vreemde veronderstelling dat
mensen oprecht geïnteresseerd zouden zijn in andermans geklaag of het saldo op
hun bankrekening.
Het ongevraagde gezeur van campers is volgens mij volstrekt nutteloos
en ongewenst.
Vergis
u niet een gezellig sociaal gesprek, vind ik juist fijn, ik haat wel de
eenzijdige, niet in de ander geïnteresseerde, sprekers.
Ook
die mensen die maar constant 'inbreken' in een verhaal van een ander mag ik
niet.
Er
zijn tegenwoordig heel veel gepamperde ouderen camperbezitters.
Met
het stijgen der jaren van de chauffeurs/ eigenaren, is het vermogen om soepel
mee te buigen met de reis omstandigheden schijnbaar nogal moeilijk, terwijl het
vermogen aan spaargeld op de bank aanzienlijk toegenomen is.
Ofwel
: zit er iets tegen ? Hup dan wordt onmiddellijk de hulpdienst in het thuisland
gebeld.
Er
is weinig eigen initiatief meer, om zichzelf te redden.
Ik
ben me er wel pijnlijk bewust van geworden, dat er veel sociaal wenselijk wordt
gelachen door zowel mezelf als door anderen, als er weer eens een ongevraagd
uitvoerig verslag van een bypassoperatie of prostaat operatie enz. voorbijkomt
op een camperplaats.
Een
lachje hier een lachje daar met geen andere reden dan de mensen ter willen te
zijn als klein gebaar of omdat je te slap bent om te laten blijken dat je iets
niet grappig vindt of om een gesprek uit te weg te gaan.
Ik
heb laatst wel een aandachtsdorstige camperbuurman verteld dat zijn praatjes me
geen reet interesseerde, waarmee gelijk het contact gelukkig verminderde naar
het uitspreken van 'goedemorgen en andere dagdelen'.
Zijn
vrouw liep vanaf die tijd ook met een boog om mij heen.
Mijn
mening is simpelweg, als je mij wil opzadelen met je problemen je ook moet
dealen met mijn antwoorden.
Als
ik mezelf eens kritisch bekijk ben ik ook een oude chagrijn aan het worden
lijkt het.
Ik
sta ook al jaren op dezelfde plek een paar maanden lang, saai te overleven als
vaste kasplant overwinteraar.
Dit
gebeurt ook nog eens op een Camping, die ligt bij een doods dorp zonder enige
vorm van gezellige Horeca.
In
het dorp is er één supermarkt als enige bron van vertier.
Elke
winter zijn er veel dezelfde mensen op deze Camping, bij vertrek wordt alweer
voor volgend seizoen dezelfde plaats gereserveerd .
Er
gaat er wel eens één dood , komt er ook wel eens één niet meer terug wegens
ziekte.
Deze
vaste cliëntèle zorgen voor hun 'eigen groepjes' entertainment, fietsen of jeu
de boules . En de "schijnbaar noodzakelijke" informatie uitwisseling
over elkaar.
Ik
kan voor mijn gedrag om daar ook in de winter te zijn allerlei excuus bedenken,
en dat doe ik dan ook.
De
prijs, de hondvriendelijkheid plus de ligging aan het strand lijkt een
belangrijke reden voor het succes van deze CP.
De
eigenaar is een aardige sympathieke Spanjaard (en zelfs beschouw ik hem als vriend)
met veel tolerantie aangaande wat mag of niet mag.
Het
personeel is aardig.
De
installaties worden goed verzorgd. Schone douchen. Snelle WiFi en er is een
familie sfeer.
Ik
hou elk jaar alle opties open of ik terugkom en reserveer nooit.
“We
zien het wel” zeg ik altijd als antwoord op vragen wanneer ik vertrek of
aankom.
Ik
hou nou eenmaal niet van een keurslijf.
Voorlopig
maar weer eens aan thuis zijn wennen.
Groet
Abram