Dat u het weet;

Mijn blik op het verleden wordt altijd gestuurd door het heden!

Sinds het overlijden van mijn maatje Marianne besef ik helemaal dat het leven veel te kort is om je druk te maken om de mening van een ander over mijzelf als persoon.

Laten we eerlijk zijn: het slaat vaak toch ook nergens op?!

Iemand kan zich misschien geïrriteerd voelen door mijn gedrag. Nou en?

Dan ga je of ergens anders staan met je Camper of je probeert contact te zoeken met mij, waar ik als het normaal gebeurt, best wel voor open sta.

Waar ik misschien nog wel het meest moeite mee heb, is dat ik met mijn 73 jaar in een totaal afgeschreven generatie ben terechtgekomen.

Probeer je maar eens te verzekeren, bijvoorbeeld.

En toch blijft er iets anders ook knagen.

Ik kan ineens enorm heimwee hebben naar vroeger.

Verder ben ik niet zoekende naar wie ik ben, wat ik wil en wat de diepere bedoeling van het leven is, want ik fiks gewoon wat me niet bevalt.

Zoals ik mijn verdriet over Marianne ook nog steeds verwerk zonder rouwcoach.

Ik weet dat huilen heel goed helpt. Samen met een zakdoek of staande aan de Middelandse zee, waar ik haar as in uitgestrooid heb, die verder geen vragen stelt en ook geen stompzinnige antwoorden geeft.

Ik besef dat ik al een tijdje niet meer behoor tot de jonge honden voor wie het leven nog helemaal open ligt.

Ik ben namelijk niet iedereen. Al heel lang niet.

Het wordt ondertussen voor mij steeds moeilijker om tolerant te zijn tegen intoleranten, die niet in staat blijken op fatsoenlijke wijze om te gaan met de verworven vrijheden.

We leven in een tijd waarin we door social media het leven vaak door een filter zien.

Er zijn nog mensen die niet doorhebben dat het inmiddels 2024 is en zeker de wereld en camper wereld enigszins is veranderd.

Ik wel maar zoals velen ouderen verlang ik wel eens terug naar vroegere tijden.

Vroeger is alleen nog in Dromenland.

Camperen kan nog steeds leuk zijn, maar ook écht kut.

Van opgeblazen buiken die een dikke drol moeten inhouden tot arrogante camper buren die denken dat ze alles zijn.

Het is trouwens hard nodig dat de nieuwe generatie campers gaan leren communiceren.

Niet via internet maar face to face, met persoonlijke gesprekken.

Niemand zou mogen worden buitengesloten of zich buitengesloten mogen voelen, en dat gebeurt helaas nog veel op de Campings en Camperplaatsen waar zich groepjes gevormd hebben met de zelfde interesses. Fietsen, Jeu de Boules, enz.

Zie daar maar eens aansluiting mee te krijgen. Als die met elkaar een borrel drinken, kom jij er niet tussen of bij hoor.

Vandaar dat ook veel Campers voor "vrij staan" kiezen.

Daar komt dit verschijnsel niet voor, en is er sneller contact met elkaar.

Er wordt op deze plaatsen meer gesproken met elkaar, over andere vrije plekjes, waar je water haalt en je wc. kan legen etc.

Hou je er echter van om de hele winter op zelfde Camping\Camperplaats te staan, en alweer te reserveren voor volgend jaar omdat je je zelfde plekje wil?

Dan moet je_ mocht je sociale contacten willen_ je wel in de heersende pas lopen en je aansluiten bij 1 van die groepen, net als in het dorps/stadsleven.

Je kiest er dan voor om in een dorp te wonen, en niet meer in een camper in de hoedanigheid waar hij eigenlijk voor gebouwd en bedacht is.

Je kan dan, in mijn optiek, beter een Caravan (sleurhut) kopen.

Stukken voordeliger dan het hebben van een Camper in Nederland althans!

Nu slepen die lang parkeerders vaak een auto mee, dus de gemotoriseerde caravan trekt de auto.

Inclusief als je zo naar je overwinterbestemming rijdt; Dubbel wegenbelasting en verdere kosten.

Ik weet ook wel dat geld er niet meer toe doet als je oud ben, behalve dan als je het niet heb, dus dat is misschien de reden van deze kapitaalvernietiging.

Het blijft wonderlijk (voor mij dan).

Groet en lees verder op het Prikbord.