Een les aan alle betweters in de camper community.
Voordat je, je zogenaamde wijsheid ga lopen verkondigen kan je beter allereerst begrijpen dat er een verschil is tussen je belangrijk voelen, en belangrijk zijn.
Dat laatste ben je helaas maar zeer zelden.
Zeker als Camperaar. Iedereen heeft namelijk zijn eigen manier om zijn camper beleving te ervaren.
De een gehoorzaamd de Wet. De ander doet dat niet.
Vind ik dit nou leuk? Van mij persoonlijk mag je de strenge regels van het Camperen best wel overtreden, door een stoeltje in de zon te zetten,
of een blok onder je wiel dat je wat recht staat, of een handdoekje aan je fietsenrek hangen.
In mijn ogen kleine overtredingen, waar eigenlijk niemand zich druk over hoeft te maken. (helaas doen farizeeërs dit wel)
Wat ik niet leuk vind is dat er tegenwoordig steeds meer een volstrekt egocentrische maatschappij aan het ontstaan is waarin het 'ik' altijd vooraan moet.
Waarin we stemmen uit eigenbelang, niet uit onze ideeën over een betere wereld.
Waarin we op onze fatbike of racefiets de anderen van het fietspad treiteren - tring, tring, jullie moeten weg, IK moet er langs!
Waarin we de poep van onze hond op de stoep laten liggen en ons afval op straat gooien, dat ruimt iemand anders wel op.
Waarin we de conducteur uitschelden (of erger), omdat 'onze' trein te laat is, en vervolgens op vol volume voetbal gaan kijken in de coupé.
Iemand die daar iets van zegt, krijgt een grote bek. Wie ben jij om MIJ iets te zeggen?
Zo jammer.
Gelukkig is dit in de camper community nog niet zo erg.
Het tolerantie niveau onder elkaar is vrij hoog en als er persoonlijke problemen zijn komt dat meestal door taalproblemen en andere culturele botsingen.
Een Spanjaard zet zijn camper vaak vlak naast je.
Express. Ja.. waarom? Om je te pesten?
De reden van dit gedrag is eigenlijk heel simpel: Dan heeft hij schaduw van jouw camper.
Wij kunnen daar maar niet aan wennen.
Maar het kan ook zo. Gebeurde een tijd geleden al.
Komt een Spaanse Camper bij mij staan.
Deur naar deur en draait zijn luifel precies tegen de mijne.
(Wij waren er niet).
Dus bij terugkomst van boodschappen doen treffen we een Spaanse Familie, inclusief oma aan onder mijn en hun luifel.
Ik spreek genoeg Spaans om mijn verwondering te uiten en zij konden er niets verkeerds in zien.
Lekker in de schaduw toch?
Nou ja dan maar okay. Ik ben tenslotte geen Spanjaard en Marianne trok haar schouders op en vond het prima zo.
Werd best wel gezellig. Kwam paella, al klaar in grote pan. Gemaakt door familie die vlak bij woonden.
Natuurlijk werd er voor ons een bord opgeschept en vloeide de rode wijn rijkelijk.
Ik mijn gitaar gepakt en het feest was compleet. Werd steeds drukker om ons heen, en er kwamen steeds meer mensen spontaan bijzitten,
met medeneming van hun eigen drankjes.
Al met al weer een leuke ervaring rijker.
Toch een fijne culturele belevenis en niets van de omschreven huidige “IK” mentaliteit gemerkt.
Ja ik wil nog meer columns lezen en klik op deze regel