Niemand weet hoe laat het is .

Mooie tekst. Het afscheid lied van Youp van t Hek.

Een waarheid van het leven.

Omdat ik eigenlijk niet meer zo goed weet wat ik nog moet schrijven over het Camper gebeuren lees ik nogal veel om wat inspiratie op te doen.

Daardoor ben ik er achter gekomen dat feiten vaak niet richtinggevend zijn maar de beeldvorming.

Het valt me op dat sommige mensen veel van camperaars vinden, maar er weinig tot niets van weten.

Ik sta afgelopen week op een parkeerterrein bij een winkelcentrum om mijn vuile was daar in een wasserette te laten wassen.

En ja hoor. Komt er weer zo'n man vragen of hij mij wat mag vragen.

Ik heb een pest hekel aan mensen die een vraag stellen, om dat ze zelf hun verhaal willen vertellen ofwel ongevraagd aan mij opdringen.

Deze vond dat ik niet mocht parkeren omdat er s nachts ook wel campers staan en het is geen stalling/camping hier vond hij.

Ik heb eigenlijk ook wel medelijden met dit soort mensen die hun dagen slijten met achterdocht en klagen over alles.

Die vergeten vaak gewoon te leven , voor je het weet is het leven voorbij en heb je niets anders gedaan dan je leven gevoed met negativiteit.

Afijn ik was in een waarheidsbui en heb gezegd dat hij op moest flikkeren met zijn gezeik, en mij met rust moest laten.

Resultaat boze beledigde meneer die gelukkig voor zichzelf gelijk had gekregen. ”Asoos die Campers.”

Nu ik toch bezig ben.

Ook zo'n hekel aan mensen die zeggen we komen morgen wel even langs zonder te vragen of ze welkom zijn.

Moet je dus gewoon weer tijd voor vrijmaken dat komt die pensionisten die dat doen, hebben verder geen pest doen, en op een terras of in de kroeg zitten is te duur.

Ik noem mezelf een pleaser. „Ik wil dat iedereen het leuk heeft en ik wil niemand voor het hoofd stoten.” dus dan maar weer vrolijk doen, als ze dan voor de deur staan.

Koffie Thee Drankje Hapjes Gezellig!

Ik denk wel eens dat ik te veel kennissen en sociale contacten heb.

Het onderhouden daarvan, voelt voor mij soms als een last.

Maar ik zou ze ook niet willen missen.

Misschien iets minder dat wel. Mensen die ik uitsluitend virtueel via internet ken, bijvoorbeeld.

Nog iets op sociaal gebied.

Ik heb nog nooit mee gedaan met, het fenomeen 'iedereen doet het', en omdat ik dit doe heb ik wel eens het gevoel dat ik er niet bij hoor en iets mis.

Bijvoorbeeld een sociale fout voor een gepensioneerde Nederlandse/Belgische Camper, is geen fiets hebben.(Het liefste elektrisch)

Verwondering bij anderen. "Geen fiets?"

Dus het ”Daar kan je zo lekker fietsen” gezegde gaat voor mij niet op, als er een Camperplaats review geplaatst is daarover.

En je moet eens opletten hoeveel reviews er geplaatst worden met de zin "Je kan er zo lekker fietsen"

Nog iets wat ik gelezen heb.

(Trouwens ik weet dat niet alles wat je leest waar hoeft te zijn.)

Bijna 50 procent van de ouderen pensionados wil liever een camper reis maken waarbij ze niet op sociale media moeten zitten voor de kinderen en familie, zo blijkt uit onderzoek.

Het is eigenlijk tijdverspilling, vinden ze.

Het zoveel bezig zijn met wat anderen doen, en het dus zelf ook moeten doen maakt veel mensen ongelukkig.

En maar schrijven op Facebook Polarsteps Instagram, en eigen YouTube kanaal en nu een TikTok kanaal is tegenwoordig wel het minste om te hebben anders ben je wel een vehikel uit de prehistorie.

Toch doen veel mensen het. Want je zal maar een oude van dagen genoemd worden, en er niet bij horen, en niet kunnen bewijzen hoe fijn je wel niet leeft tegenover anderen.

Ph wat erg....

Hebben dat soort mensen toch best veel gemist als ik kijk hoe fijn vrij ik leef, inplaats van altijd maar te moeten bewijzen dat ik ergens geweest ben, of nog zo'n trent, wat ik gegeten heb.

Restaurants passen tegenwoordig hun garni en plate opmaak aan, omdat er waarschijnlijk een foto van gemaakt gaat worden.

(Vertelde een restaurant eigenaar me.)

Nou dan als afsluiter.

Ik kom er steeds meer achter dat je altijd pas achteraf weet wat de mooiste tijd van je leven was.

Bij mij was hij gelukkig erg lang.

Van mijn 16e tot mijn 70e waren de mooiste jaren. (tot nu toe)

Voor mijn 16e verplichtingen en vervelende familie situatie. Na mijn 70e tot nu toe veel sterfgevallen van vrienden en het overlijden van de vrouw van mijn leven.

Veel administratief gezeur en gezeik van uitkering instanties die ik nooit nodig gehad heb, maar die allemaal geld willen geven, als je maar aan veel regels voldoet.

Nou ja hopelijk komt dit nog wel goed en kan ik weer gaan genieten van het feit dat ik nog op deze aardkloot ben.

Ofschoon deze tijd van deze foto, wel echt voorbij is ingehaald door iedereen die een Camper ging kopen om dit soort vrijheid te krijgen

Simpel Campertje, Mooie vrouw, Gitaar, Kampvuur, Oh wat wilde toch veel mensen dit.

Ik heb het geluk gehad dat dit nog kon, en jaren meegemaakt.

Mooi hé.

Ik wil nog wel meer lezen Terug naar het Prikbord