Verhalen
vertellen is een uitstervende kunst en dat is eigenlijk heel jammer, want die
verhalen vormen een eerbetoon aan de levens en de ervaringen van degenen die
vóór ons hebben geleefd.
Het
is van het grootste belang dat die herinneringen worden opgetekend, want anders
gaat, wanneer die levens voorbij zijn, de persoonlijke kennis voorgoed
verloren.
Helaas leven we in een tijd waarin iedereen
uitsluitend vooruit lijkt te kijken, alsof we vinden dat er in het verleden
niets heeft bestaan wat onze aandacht waard is.
De
toekomst is altijd nieuw en opwindend en ze oefent op ons een
aantrekkingskracht uit die het verleden nooit kan oproepen.
Toch
zou het wel eens heel goed zo kunnen zijn dat de grootste rijkdom die wij,
menselijke wezens, bezitten, 'ontdekt kan worden door eenvoudig achterom te
kijken.
"David
Bacaldi"
Om
die reden zal ik af en toe ook eens een verhaal vertellen, over het kampeer
gebeuren in mijn jongere jaren.
Vroeger
in de tachtiger jaren waren er stukken minder campers onderweg en de meeste
Nederlandse campers die een paar maanden naar Spanje gingen overwinteren konden
elkaar wel persoonlijk, in ieder geval maakte men altijd een praatje als je een Nederlands kenteken tegenkwam
ergens op een gedoog plaats in Spanje of Portugal.
In
de helft van de tachtiger jaren waren er een paar vaste plaatsen waar de meeste
mensen kwamen overwinteren.
Dat
waren plekken die zo'n beetje iedereen tegen elkaar vertelde en aanwees op de
landkaarten.
We
hadden natuurlijk toen nog geen apps en internet tot onze beschikking.
Er
waren geen Camper Blogs, Youtubers, Vloggers etc.
Er
was toentertijd wel een scheiding tussen het reisdoel van Campers .
Je
had bijvoorbeeld een omgeving ,zeg maar Alicante, ploeg.
En
een omgeving Malaga ploeg.
Die
mensen konden mekaar allemaal wel, maar een gedeelte bleef rondom Alicante
hangen en een gedeelte reed door naar omgeving Malaga en bleef daar de rest van
de winter hangen.
Er
was natuurlijk ook nog een Portugal ploeg die alleen naar Portugal ging en zo
snel als mogelijk door Spanje trokken.
Ik
zelf behoorde tot alle 3 zeg maar.
In
latere jaren toen het drukker werd, werden ook steeds meer plaatsen bekend als
ontmoetingsplek in de tussenliggende gedeeltes van de kustlijn.
Enkele
bijzonder bekende plaatsen in de "Alicante buurt" rond 1980 waren in
willekeurige volgorde.
De
lege straten van La Cala Finestrat bij Benidorm. Santa Pola in de parkeerhavens
langs de boulevard.
Net
na Alicante vanaf El Alted richting Santa Pola langs de kustweg, bij het witte
kerkje (leuk detail wordt nog steeds gebruikt).
La
Marina (de kuil) links en rechts van de weg bij het strand.
Guardamar
het palmen bos en de doodlopende straat bij de strandhuisjes.
Albir
de sinaasappel straatjes.
Altea
bij de haven en bij Olla de Altea.
In
1980 waren dit wel de door mij fervent bezochte plaatsen rond Alicante.
Mensen
die ik daar tegenkwam waren oa.
Fernan
en Christine, Blonde Nel, Henk Wil Tolsma. Joop. Lubos en Eva.
Rob
en Crissy. Piet en Annie. Dirk en Bep
Hans
en Dickey. Hoogan. Fred hondje, Thijs Joke, Silva en Detlef , Chiel Alice, sjer
bep Seegers , Andries en Irene.
Deze
mensen waren zo ongeveer de eersten van de duizenden mensen die ik tot nu toe
ontmoet heb.
Sommigen
kwamen wat later bij mij in beeld zoals Marc edelstein (Singapore) en nog velen
anderen.
Verhalen
over deze en nog meer mensen komen er nog aan
opdat wij niet vergeten hoe het was, in die tijden.
Kent
u ons ook van vroeger? Dan u komt vanzelf wel bovendrijven in mijn Memory Lane
als we wat speciaals met u meegemaakt hebben.
Groetjes
Bram en Marianne