Al
35 jaar winterwinters in Spanje met steeds minder echte vrienden...
Het
is moeilijk om de woorden te vinden om te beschrijven hoe ik me voel.
Het
voelt alsof de tijd ons tegenwerkt en onze ooit zo levendige gemeenschap
langzaam afneemt.
Toen
we 35 jaar geleden besloten om te ontsnappen aan de koude wintermaanden in
Nederland en te overwinteren in Spanje, waren we vol verwachting en hoop.
We
droomden van eindeloze zon, gedeelde avonturen en onvergetelijke herinneringen.
Al
die wensen werden vervuld. Duizenden foto’s en dagboeken vol met herinneringen
heb ik daarvan.
Maar
door de laatste 10 jaar heen, is er iets veranderd.
Onze
groep, die ooit zo talrijk en levendig was, krimpt voortdurend. Sommigen
overlijden.
Anderen
hebben ervoor gekozen om verschillende wegen te nemen, nieuwe vriendschappen te
sluiten of andere interesses na te streven.
Het
is moeilijk te accepteren dat de banden die we ooit hadden langzaam verdwijnen.
Nieuwe
generaties kamperen en gebruiken hun Camper anders, dan de vroegere generatie
die trouwens toen wij die leerden kennen, ook al aardig op leeftijd waren.
De
huidige lijken minder sociaal en amicaal. Zeker de nieuwste gepensioneerde van
de ‘I’ generatie opgegroeid met
Steve Jobs (Apple 1976) en Bill Gates en Paul Allen. (Microsoft 1975)
Eenzaamheid
kruipt soms onze dagen en nachten binnen.
Samen
uitjes worden zeldzamer, gesprekken worden oppervlakkig.
Het
voelt alsof we in een gestaag afscheidsproces zitten dat ons met elk jaar wat
meer pijn doet.
Maar
ondanks alle veranderingen die we voelen en meemaken, proberen we de kostbare
momenten die we nog steeds hebben te koesteren.
De
zonsondergangen op het strand, het lachen dat we nog kunnen delen, en de
herinneringen die ons voor altijd zullen verbinden, met de mensen van vroeger.
En
natuurlijk… ik weet het, ik heb wel meer als 6000 virtuele vrienden (ja echt),
maar ik weet ook dat er zoiets als een virtuelevriendenval bestaat.
De
metafoor voor het verschijnsel dat een gebruiker van sociale media in de illusie
trapt dat zijn virtuele vrienden een echte vriendschapsband met hem
onderhouden.
Misschien
trapt u ook wel in die val, en zit u ook de hele dag achter een beeldscherm
(pje) om te vertellen hoe fantastisch u het heeft tegen die vrienden.
Zo
dit was even een moment van overdenking in het nieuw begonnen jaar. Soms heb ik
dat opeens.
Wij
wensen iedereen die dit leest, veel veilige kilometers en hopelijk komen wij
elkaar ergens tegen. Dan heb je in iedere geval een biertje te goed van me.
Trouwens
... Josephine bedankt voor je financiële bijdrage aan deze site.
Wilt u mij ook
steunen.... elke euro is welkom.