Wij
pikken het niet langer
Wat
nou “wij” Wie zijn dat dan? Wat wordt er niet gepikt? Wie bepaalt dat
eigenlijk.
Kijk
dat is nou de reden dat al dat internet geschreeuw op sociale media meestal zo
onbevredigend is, voor mensen boven de 40.
Als
je jong bent is er soms nog wel het “Wij”gevoel maar eenmaal ouder?
Het
enige “wij” gevoel wat we nog kennen is als het Nederlandse elftal wint dan
winnen wij, maar als ze verliezen is dat wij ook gelijk verdwenen.
Zoals
ook het “wij “als Campers eigenlijk een loze kreet is.
Want
“Ze” regelen het wel.
Kijk
die Bram (Ik dus) blijft heus wel verhalen schrijven waarom zouden “wij” het
dan doen? is een veel gehoorde redenatie.
Trouwens
veel mensen zijn het schijnbaar niet eens met mij en “Ze” mijden me dan ook als
ik ergens sta. Doodsbang dat ik iets over “ze” schrijf terwijl ik nooit namen
noem. Zo gevoelig/kinderachtig zijn “ze”
Kom
ik dus op het woord “ZE” wat net als
“WIJ”ook een raar woord is.
Neem
maar een straat interview. Er is een hoop gerommel in de politiek deze dagen,
en dan wordt aan het volk gevraagd wat daar op straat rond loopt, wat die man
van de politiek vindt.
De
man antwoordt dan “Ze proberen ons te naaien”
En
wij als kijker blijven dan met de vraag zitten wie hier eigenlijk bedoelt wordt
met “ze”.
Het
college van B en W? De overheid? Alle mensen met macht? Alle bankiers? “Ze” is
dus een vage term voor iets bedreigends, wat iemand vaak zegt als er iets
gebeurd ten nadele van hem, “Ze” zijn nog niet van mij af., terwijl hij daar
geen concrete personen mee bedoelt, maar vechten tegen een organisatie is nou
eenmaal onmogelijk dus moet de organisatie vermenselijkt worden, en dat kan met
het woord “ZE”.
Na
een mooie camperreis roepen vaak mensen dat nemen “ze” me niet meer af, maar er
is hier in dit geval niemand die deze ervaring af wil pakken.
Dus
in dit geval geeft de spreker aan met het gebruik van het woord “ze”dat hij
zich eigenlijk altijd al een beetje bedreigd voelt, en dat hij alleen van
dingen zonder enige tastbare waarde de zekerheid heeft dat “ze” dit niet kunnen
afpakken.
Zover
zijn “wij” dus al gevormd door de politici en bankiers.
Het
is eigenlijk wel zielig, dat alle campers die ik spreek zeggen dat “wij” er
toch niets aan kunnen doen.
Ik
ben van mening dat dit wel kan.
De
Oldtimer belasting voor Campers wordt afgeschaft, er wordt gesproken over
afschaffing van het kwart tarief motorrijtuigen belasting voor Campers, wat nu
nog in alle toonaarden wordt ontkent, wat weer net zo betrouwbare ontkenning is
als hypotheek rente aftrek, nivellering enzovoort.
Maar
in deze gevallen hebben “ze”, de
plannen makers en uitvoerders, gelukkig wel namen. Mark en Diederik de
aanvoerders van de roverbendes die zijn gaan samenwerken, om vanuit hun
standpunt gezien, “ze” wel eens een oor
aan te naaien, wat dan “wij” weer zijn.
Bah…….
Dus beste Camperrijders schrijf en bel uw belangen verenigingen, of deze legale
actie willen ondernemen (wat ze wettelijk mogen doen) om te voorkomen dat het camperen
alleen nog voor een bepaalde elite groep is gereserveerd.
En
uzelf kunt altijd ook vanuit uw luie stoel een @ sturen naar Mark of Diederik,
of naar hun partijen.
Bram
Dankbetuiging;
“In
bovenstaand artikel heb ik gebruik gemaakt van woordspelingen en zinsnede die
niet allemaal door mij zelf verzonnen zijn, maar sommigen door Paulien
Cornellisse gepubliceerd in haar boek “Taal is echt mijn ding” Een aanrader om
ook eens te lezen/kopen.”